Małgorzata Oliwia Sobczak „Zieleń” – recenzja.

Młodzi studenci znajdują czarny worek z odciętą ręką. Policja odkrywa, że podobnych znalezisk jest dużo więcej, a sprawca porozrzucał je w różnych miejscach. Dopóki nie odnajdzie się głowa, ciężko ruszyć ze śledztwem. Prokurator Leopold Bilski wraz z ekolożką sądową Janiną Hinc próbują rozwikłać tę zagadkę.

Seria „Kolory zła” sukcesywnie pokazuje nam, że zło może mieć różne odcienie, jednak „Zieleń” skupia też uwagę na kolorach.. miłości. Bo to tutaj mamy ukazaną cała paletę barw: od delikatnego zauroczenia z nieśmiałą, naiwną nadzieją na coś poważnego, przez zdrową miłość aż po obsesję i zaborczość, które potrafią pchać do najbardziej brutalnych uczynków.

Bardzo lubię książki Małgorzaty Oliwii Sobczak i wiedziałam, że „Zieleń” przypadnie mi do gustu, choć jest dopiero drugą czytaną przeze mną książka z tej serii. Jak się okazuje, wcale nie trzeba czytać wcześniejszych części, by doskonale odnaleźć sie w tej historii. Sobczak umiejętnie stopniuje napięcie, wplata dramatyczną historię w brutalne morderstwo, świetnie, niespiesznie buduje emocje (których zresztą jest tutaj od groma) kreuje bohaterów tak, byśmy zatęsknili za nimi po zakończeniu lektury.

Na dodatek pokazuje, jak prowadzenie trudnego śledztwa może wpływać na prywatne życie śledczych. W tym przypadku prokuratora Leopolda Bilskiego oraz ekolożki sądowej, Janiny Hinc. Jest to zresztą bardzo ciekawa dziedzina nauki, pokazująca, jak przy badaniu drobnoustrojów z miejsca zdarzenia lub z przedmiotów można ustalić wiele znaczących dla śledztwa kwestii – wprowadzenie tej bohaterki ma spory wpływ na jakość tej serii.

Nauka, emocje i napięcie to rzeczy, które zawsze mnie satysfakcjonują, jeśli są zestawione w książkach w inteligentny i ambitny sposób, a tutaj tak właśnie jest. Dramatyczne i zaskakujące zakończenie jest wisienką na torcie. Bardzo mi się podobało i chętnie przeczytam kolejną część, zwłaszcza, że ta zostawiła mnie ze sporym niedosytem.

Wpis powstał we współpracy z wydawnictwem W.A.B.