Adam Ostaszewski „Odbicie” – recenzja.

„Odbicie” jest zbiorem sześciu opowiadań science fiction, które zabierają nas w miejsca, gdzie przyszłość spotyka się z fantastyką oraz realizmem. Co z tego wynika? Odwiedzimy Marsa, planetę Arkadię, poznamy potomków Ziemian i obcych, rozwiążemy zagadkę śmierci, a także poznamy kulisy trudnej akcji polskich służb w Iraku i rzeczywistość Europy w czasie epidemii. Zaciekawieni?

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, iż tego rodzaju książka może mi się spodobać. Mam co do niej lekko mieszane uczucia, lecz z przewagą pozytywnych wrażeń. Już tłumaczę dlaczego. W każdym z opowiadań główni bohaterowie mają jakąś misję do spełnienia, a akcja dzieje się w niedalekiej lub dalekiej przyszłości. Cechuje je dynamika, otwarte, zaskakujące zakończenie, wciągający splot wydarzeń oraz nieźle skonstruowana intryga. Niektóre opowiadania podobały mi się bardziej, inne mniej – dzięki temu myślę jednak, że nie tylko fani science fiction mogą znaleźć w tej lekturze coś dla siebie. Moim głównym zastrzeżeniem jest mały chaos, który wkradł się w pewnym momencie w dwóch opowiadaniach, ponieważ działo się w nich wiele – jak na moje oko zbyt wiele i pewne rzeczy były dla mnie niezrozumiałe. Myślę, że z niejednej opowieści autor zrobiłby dobrą powieść, ponieważ po zakończeniu czułam niedosyt i ciekawość tego, jak potoczyłyby się dalsze losy bohaterów. Spodobał mi się styl pisarza, a książkę czyta się szybko głównie przez wartkość akcji. Nie zabrakło również elementu zaskoczenia. Opowiadania nie są długie – myślę jednak, że gdyby akcja była bardziej rozbudowana, a bohaterowie lepiej zarysowani (bym mogła bardziej ich poznać), mój odbiór książki byłby dużo lepszy. Myślę, że to, komu ta pozycja się spodoba jest kwestią bardzo indywidualną, zależną od gustu czytelniczego. Mi się nawet spodobała (mimo minusów, o których wspomniałam), a Was zachęcam do wyrobienia sobie własnego zdania na jej temat.

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję autorowi.