Nicholas Sparks „Jedno życzenie” – recenzja.

Maggie Dawes, znana fotograficzka, wie, że najbliższe święta będą ostatnie w jej życiu. Do swojej galerii zatrudnia Marka Price’a, który szybko staje się jej coraz bliższy. Maggie ufa mu i opowiada historię swojego życia, wracając do czasów, gdy miała 16 lat i poznała swoją miłość. Jak skończyła się ta opowieść? Dlaczego tak naprawdę Mark zainteresował się Maggie?

Bardzo poruszająca opowieść o trudnych wyborach oraz sile miłości, której nic nie jest w stanie zniszczyć. Akcja rozgrywa się dwutorowo – gdy główna bohaterka ma 16 lat i poznaje życiową miłość, a także 39, gdy dowiaduje się o druzgocącej diagnozie. Trudna teraźniejszość jest na zmianę ukazywana z nie tylko szczęśliwą, ale również smutną przeszłością, dzięki czemu szybko wstawiamy elementy układanki na swoje miejsce. Historia Maggie wywołuje współczucie, zwłaszcza, że ostatnie miesiące są opisane z jej perspektywy – przedstawiają ból i żal, troskę oraz umiejętność doceniania. Uświadamia nam upływ czasu i przytłaczające uczucie przemijania, a z tej świadomości powinniśmy wyciągnąć ważną naukę – spełniać marzenia, a także wziąć sprawy w swoje ręce, by pokazać ludziom, na którym nam zależy, jak bardzo są dla nas ważni. Czas niesie ze sobą nieuchronne zmiany, a każdy z nas ma jego ograniczoną ilość na ziemi – za kilkanaście, kilkadziesiąt lat nasze miejsce zajmie ktoś inny, używając przedmiotów, które po nas zostały. Warto to sobie uświadomić i żyć pełnią życia – właśnie tego uczy się Maggie, a my wyciągamy wnioski razem z nią. Akcja nie jest dynamiczna, toczy się swoim rytmem, nierzadko przewidywalnym, lecz wywołuje sporo emocji, ponieważ życie głównej bohaterki nie jest usłane różami. Główna bohaterka daje się polubić, Mark jest tajemniczy, a wciągającą lekturę czyta się szybko. Zakończenie niesie ze sobą nadzieję, bo w końcu spełnia się życzenie Maggie, które w głębi duszy miała od kilkunastu lat.