Mitchell Zuckoff „11 września. Dzień, w którym zatrzymał się świat” – recenzja.

Książka jest zapisem wydarzeń z 11 września 2001 roku powstałym według opowieści osób, których dotknęła ta tragedia w sposób pośredni lub bez. Autor przez kilkanaście lat skrupulatnie dokumentował przebieg tamtego dnia na podstawie zeznań świadków oraz ocalonych, a także rozmów, które ofiary przeprowadziły ze swoimi bliskimi. Właśnie w tej lekturze znajdziemy przejmujące efekty jego pracy.

Chyba żaden gatunek książki nie porusza czytelnika tak bardzo jak literatura faktu opisująca ludzką tragedię – ta pozycja niewątpliwie należy do jednej z nich. Jest strzałem w dziesiątkę dla osób, które chcą poznać szczegóły wydarzeń mających miejsce jedenastego września dwadzieścia lat temu. Autor opisuje przebieg tamtego dnia z perspektywy wielu osób jednocześnie, tworząc tym samym jedyny w swoim rodzaju dziennik wydarzeń począwszy od dnia poprzedzającego zamachy. Mamy tu przedstawione historie wielu ludzi – poznajemy cele, do których dążyli oraz motywy, jakimi się kierowali znajdując się w nieodpowiednim czasie i w nieodpowiednim miejscu. Zuckoff dzieli się z nami zapisami rozmów telefonicznych z porwanych samolotów oraz zapisami z czarnych skrzynek. Sporą część książki zajmują dramatyczne wydarzenia mające miejsce po uderzeniu w bliźniacze wieże, a także później, gdy World Trade Center stało się ruiną. Autor opisuje trudną akcję ratunkową nie tylko w WTC, lecz także w Pentagonie oraz Pensylwanii, gdzie uderzył ostatni samolot. Nie zostają nam szczędzone nie tylko makabryczne szczegóły, ale również liczne błędy oraz niedociągnięcia służb. Autor w przejrzysty sposób pozwala odczuć nam tę tragedię w bardziej osobistym wymiarze – świetnie oddał hołd tym, którzy polegli oraz okazał szacunek ludziom, którzy stracili wówczas kogoś bliskiego. Książka porusza i wstrząsa – przyznaję, że niejednokrotnie musiałam przerwać jej czytanie, ponieważ łzy zaczęły mi lecieć po policzkach. Nie byłabym jednak sobą, gdybym się do czegoś nie przyczepiła – za zbędne uważam krótkie życiorysy wielu z ofiar oraz ocalonych, co powoduje, że już początek książki staje się trochę nudny. Rozumiem jednak zamysł autora – lepsze poznanie bohaterów wzmaga powstałe później napięcie, ponieważ do samego końca nie wiemy, jak skończyła się dla nich ta historia. Nie zniechęcajcie się – gwarantuje, że przejęcie i wzruszenie, które się pojawi nie opuści was do ostatniej strony. Autor wykonał kawał solidnej pracy, podzielił się z nami swoją wiedzą w bardzo zrozumiały, przystępny sposób i z tego powodu należy mu się wielki ukłon. Zdecydowanie warto poznać tę książkę, która oprócz wywoływania różnych emocji, przywraca również wiarę w ludzką życzliwość.