Suzanne Collins „Igrzyska śmierci” – recenzja.

W państwie Panem znajduje się Kapitol otoczony przez dwanaście podległych dystryktów. Raz w roku w każdym z nich dochodzi do wylosowania chłopca i dziewczyny między 12 a 18 rokiem życia, biorących potem udział w Głosowych Igrzyskach. Przeżyć może tylko jeden trybut. W transmitowanym na żywo turnieju bierze udział Katniss Everdeen, która zgłasza się na ochotnika za wylosowaną dwunastoletną siostrę. Czy życie w najbiedniejszym dystrykcie nauczyło ją przetrwania na tyle, by wygrać Igrzyska, a tym samym zyskać sławę i bogactwo?

Niepokojąca opowieść o trudnym, wymagającym wielu poświęceń życiu pod dyktaturą okrutnej władzy. Niezwykle pomysłowa i wciągająca niczym wir książka, w której próżno szukać zbędnej treści oraz nużących momentów. Tragizm ludzi żyjących w dystryktach doskonale opisuje główna bohaterka, albowiem powieść jest napisana w pierwszej osobie czasu teraźniejszego. Zabieg ten wzmaga napięcie oraz niepewność tego, jak potoczą się losy Katniss – niebywale odważnej, lecz również buntowniczej i zamkniętej w sobie dziewczyny z Dwunastego Dystryktu. Będzie ona musiała zmierzyć się nie tylko z innymi trybutami, lecz również z własnymi lękami, słabościami oraz uczuciami, które do tej pory ukrywała w lub tłumiła w sobie. Jej postać została doskonale wykreowana – mimo trudnego charakteru daje się polubić i z napięciem śledzimy jej zmagania na arenie. Atmosfera grozy towarzyszy nam niemal od samego początku aż do ostatniej strony – współczujemy ludziom uwięzionym w dystryktach i kibicujemy im w walce o godne życie. Styl autorki nie budzi żadnych zastrzeżeń. Jedyne, czego mi zabrakło, to emocji ze strony bohaterki – jednak zważywszy na jej charakter oraz fakt, że opisuje wydarzenia ze swojej perspektywy, zarzut ten znajduje swoje usprawiedliwienie. Zakończenie jest emocjonujące i sprawia, że od razu chcemy sięgnąć po następną część. Polecam! 🙂