Anna H. Niemczynow „Którędy do raju” – recenzja.

Elżbieta jest znaną felietonistką. Kocha podróże i wspólnie z mężem, Proseperem, oraz dziećmi wybierają się na wyprawę, którą rozpoczynają od Słowenii. Wydaje się, że mają wszystko… Ale czy na pewno? Pewnej nocy do hotelu, w którym się zatrzymali przychodzi policja i zabiera Prospera. Za co? Czy Elżbieta naprawdę zna męża, z którym żyje już osiemnaście lat?

Właśnie takiej powieści ostatnio potrzebowałam. Napisana niezwykle lekkim piórem, odsłaniająca poetycką duszę autorki książka o codzienności zwykłej kobiety. Równocześnie jest to opowieść o trudach życia, które pozwalają nam nie tylko docenić to, co mamy, lecz również sprawić, że nasz światopogląd może zmienić się w ciągu ułamku sekundy. Właśnie takiej próbie zostaje poddana Elżbieta Flis. Jest ona bardzo emocjonalną, naiwną kobietą, która całkowicie oddała się swojej rodzinie. Podczas pobytu w Słowenii na jaw wychodzą tajemnice, które posiadał przed nią mąż i w końcu kobieta zostaje sama w obcym kraju z dwójką dzieci. Targają nią sprzeczne uczucia, zmienne nastroje i właśnie te rozterki autorka przedstawiła nam bardzo dokładnie, niespiesznie opisując myśli Elżbiety w wielu trudnych sytuacjach, których doświadczyła bohaterka. Czasami kilkukrotnie powtarzane tych samych myśli ma swój cel – Ela przechodzi emocjonalną przemianę po jednym z bardziej traumatycznych przeżyć w życiu i rozumie, jak do tej pory poddawała się pozorom kreującym wizję jej szczęśliwego życia. Jej nierzadko niezrozumiałe zachowanie, będące przeciwieństwem wcześniejszych uczuć świadczą o jednym – jest tylko człowiekiem. Ma wiele słabości, analizuje rzeczy z różnych perspektyw, a koniec końców nie jest w stanie przewidzieć, jak zachowa się w danej sytuacji oraz jak ta sytuacja na nią wpłynie. Po przeczytaniu książki przyszły mi do głowy słowa „samo życie”, choć nie pochwalałabym kilku zachowań bohaterki. Książkę czyta się szybko – czułam się, jakbym weszła w świat bohaterów, poznała ich życie, zżyła się z nimi, a następnie została z niego wyciągnięta. Zabrakło mi… więcej stron 🙂 chętnie poznałabym ich dalsze losy. Poznajemy perspektywę zarówno Elżbiety (bardziej rozbudowaną) jak i Prospera, odczuwamy do nich sympatię, jednocześnie współczując niewątpliwie trudnych przeżyć. Którędy do raju? Okazuje się, że ta droga wcale nie jest tak oczywista, jak może się wydawać i po zakończeniu lektury rozumiemy cenne nauki, które autorka chciała nam przekazać, przedstawiając błędy Eli i Prospera. Wcale nie musimy doświadczyć tego, co bohaterowie, by docenić swoją rodzinę wraz z jej niedoskonałościami… Lub by pomyśleć o sobie. Wystarczy przeczytać książkę Anny H. Niemczynow. 🙂

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Luna.