Viktor E. Frankl „Człowiek w poszukiwaniu sensu” – recenzja.

Viktor E. Frankl to profesor neurologii i psychiatrii, twórca trzeciej wiedeńskiej szkoły psychoterapii – szkoły logoterapii (zajmującej się sensem ludzkiej egzystencji i poszukiwaniu go). Autor, posiadający wybitne osiągnięcia, przez trzy lata był więźniem obozów koncentracyjnych.

Jest to chyba jedna z najbardziej wartościowych i inteligentnych książek, jakie przeczytałam w całym swoim życiu. Autor sięga swoim przekazem tak głęboko, że można odczuć, iż siedzimy u niego na fotelu i jesteśmy w trakcie terapii. A co najważniejsze – mimo tego, iż każdy z nas jest różny, ona naprawdę działa!

Kto z nas może wiedzieć więcej o sensie życia niż ludzie, którzy przeżywając najróżniejsze tragedie, potrafili wykrzesać z siebie resztki energii po to, by znaleźć w tym wszystkim jakieś znaczenie i chęci do walki? Ludzie, którzy, umierając z głodu, spędzali noce w nędznych barakach, w mrozie, bez odpowiedniego ubrania, pracując ciężko fizycznie, niepewni losu najbliższych i niepewni tego, czy przeżyją kolejny dzień? Autor spędził trzy lata w obozach koncentracyjnych i to na nich skupia się pierwsza część książki. Opisuje w niej różne skrajne sytuacje z zaznaczeniem swoich emocji, tym, co pomogło mu przetrwać, komentarzami z psychologicznego punktu widzenia dotyczącymi różnych etapów tego przerażająco trudnego okresu.

Druga część dotyczy przedstawienia założeń logoterapii, napisanych przystępnym językiem, z przykładami, abyśmy zrozumieli, o co w niej chodzi i mogli zacząć wdrażać ją w swoje życie, korzystać z niej w ciężkich momentach. Nie da się ukryć, że czytając książkę trzeba być cały czas mocno skupionym i się nie rozpraszać – nie jest to jednak trudne ze względu na arcyciekawą treść. Książka jest idealna dla osób wątpiących, załamanych lub po prostu tych, którzy nie mają w życiu żadnego celu – czyli dla wszystkich, bo przecież każdemu z nas zdarza się cierpieć, mieć chwilę zwątpienia, poczucia beznadziei czy pustki. Świetna, fascynująca, inspirująca, umoralniająca, dająca nadzieję lektura, napisana na wysokim poziomie. To zdecydowanie książka, którą warto przeczytać i do której warto wracać.