Ryan Green „Zabić wszystkich” – recenzja.

Prawdziwa historia żyjącego w latach 1891 – 1930 Carla Panzrama, seryjnego mordercy, gwałciciela, podpalacza i włamywacza. Autor przedstawia nam dzieciństwo Panzrama, okres dorastania oraz przestępczą działalność w dorosłym życiu, a także moment jego śmierci.

Kolejna książka z serii true crime zawiera oczywiście treść, którą ciężko się czyta i nie mowa tu jedynie o ofiarach bezwzględnego mordercy. Mamy tu dokładnie przedstawiony proces, w którym z dziecka poprzez różne, trwające latami, niewiarygodnie trudne przeżycia ukształtował się praktycznie niemożliwy do okiełznania potwór.

Przeczytałam wiele książek o zabójcach i ich najwcześniejszych latach życia, jednak żadna historia nie wywołała we mnie aż takiej mieszanki emocji. Z jednej strony budzi współczucie i smutek, z drugiej obrzydzenie, wstręt i złość.. To książka o ogromnym bagażu emocjonalnym, niewiarygodnie ciężkim dzieciństwie, braku pomocy oraz ostrym temperamencie – czynnikach, które spowodowały mieszankę iście wybuchową i doprowadziły do wielu zabójstw. Autor, nie owijając w bawełnę, podaje nam wiele przerażających faktów, bazując na przedśmiertnych zapiskach samego mordercy i ukazując jego punkt widzenia.

Bardzo podoba mi się styl autora, jego rzetelne, konkretne podejście do omawianej sprawy, bez żadnych niepotrzebnych, nudnych, nic nie wnoszących fragmentów. Opisał najważniejsze wydarzenia z życia Panzrama, nie zapominając o tragedii jego ofiar, a mimo trudnej treści (czasami bardzo), książkę czyta się szybko. Dzięki temu jest idealną lekturą dla osób interesujących się zbrodniami, mrocznymi umysłami oraz psychologią.

Wpis powstał we współpracy z wydawnictwem Wielka Litera.